«یاسه چای» روستایی با یک کوچه دالانی در بخش زاینده رود سامان
جولای 20, 2016 در 01:32 توسط علی آزوغ
روستای «یاسه چای» یا به عبارتی «یاسه چای»، از مناطق جذاب گردشگری در بخش زاینده رود شهرستان سامان با مردمی خونگرم و متدین است.
به گزارش دریافتی سامانِ بـرتـر، برای رسیدن به روستای یاسه چاه یا «یاسه چای»، می‌توان از مسیر شهرهای شهرکرد، سامان و روستاهای ایل بگی، چم چنگ، چم کاکا، دشتی و هوره به مسافت ۵۲ کیلومتر عبور کرد تا به منطقه زیبای گردشگری در حاشیه زاینده رود یعنی یاسه چاه رسید.
مسیر دیگر جهت ورود به این روستای تاریخی از سوی شهرستان بن می‌باشد که باید برای رسیدن به «یاسه چاه»، از شهرکرد، وردنجان، بن، هوره می بایست عبور کرد.
در گفتگو با اهالی محل، پیرامون رسم و رسوم ساکنان روستا و تعداد جمعیت و زیبایی های آن جویا شدیم که «عبدالخالق بهارلو» از بزرگان آبادی و ریش سفیدان محل، گفت: روستای «یاسه چاه»، با قدمتی حدود ۵۰۰ سال، و جمعیتی بالغ بر حدود یک هزار نفر دارد و اهالی محل به زبان ترکی با یکدیگر گفتگو می‌کنند.
وی از تدین ساکنان روستای یاسه چاه گفت و با اشاره به اشتغال اهالی به باغداری و پرورش درختان گردو و بادام در این روستا، افزود: پرداخت زکات، خمس و کمک به فقرا در این روستا چشمگیر است و هرکسی به توان خود از مستمندان دستگیری می کند.
بهرام علی بهارلو، دیگر فرد مسن سال آبادی هم به امکانات روستا از قبیل برق، آب، گاز و تلفن اشاره کرد و اظهار داشت: این امکانات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وارد روستا شده است.
بهارلو، از کمبودهای روستا هم گفت و یادآور شد: یاسه چاه، یک مسجد جامع دارد و فاقد حسینیه و همچنین جاده این روستا به لحاظ گردشگر پذیر بودن نامناسب است و نیاز به فاضلاب کشی در روستا بیش از پیش احساس می شود؛ زیرا چاه های فاضلاب هم به خاطر بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی در این منطقه پاسخگو نیست.
وی به فامیل های روستا اشاره کرد و گفت: بهارلو، پیرعلی، علامی، حیدری، قائدی و شاهسوند از عمده فامیل های این روستای هزار نفری به شمار می رود.
«احمد پیرعلی» هم در خصوص رسوم اهالی گفت و تصریح کرد: مراسم های جشن و عروسی در این روستا با حضور دوستان و آشنایان و با رسم خاص از سوی مردان و زنان به صورت جداگانه و هر کدام به مبلغ یک صدهزار ریال در پاکتی گذاشته و آن را ناقابل به طرف مقابل تقدیم می کنند.
وی، افزود: البته فامیل نزدیکتر، در مراسم به تخت نشستن داماد هم مبلغی را تقدیم داماد می‌کنند؛ البته زنان هدیه های بیشتری را در عروسی ها تقدیم می کنند.
اصل این گزارش، منوط به توضیحاتی مختصر در رابطه با بافت قدیمی این روستا بود که با گذری در این منطقه زیبای حاشیه زاینده رود دریافتیم که 2 بافت سنتی و جدید در روستا وجود دارد.
بافت قدیمی یاسه چاه، از خشت متعلق به دوره صفویه است؛ و نام روستا برگرفته از معنای ترکی آن یعنی جایی که پهنای رودخانه زیاد می‌شود.
خیابان ورودی به روستا با سنگفرش زیبا آراسته شده و بافت قدیمی با یک دالان طاقی خشتی از جوار دهیاری آغاز می‌شود و با دالان های قدیمی و معماری خاص خود این روستا را به یک هدف گردشگری تبدیل کرده که سالانه هزاران گردشگر از نقاط مختلف کشور و استان را به سوی خود جذب می کند.
بافت سنتی یاسه چاه، یک کوچه با چهار دالان سرپوشیده را تشکیل می‌دهد که درب خانه روستائیان به این کوچه باز می‌شود و همگی از همین یک کوچه زیبا که با همت اهالی هر روز آب و جارو می شود، عبور و مرور می‌کنند.
مسير اصلی حدود ۴۰۰ متر طول دارد که قبلا با ۲ دروازه شمالی و جنوبی مسدود می شده است و محل امنی برای ساکنان به شمار می رفته است.
پلکانی بودن مسکن روستائیان به گونه ای شبیه بافت روستای سرآقا سید در شهرستان کوهرنگ که حیات منازل بالایی، پشت بام ساختمان های پایینی است.
طاق های ضربی و چشمه ای، دالان های تاریکی اصلی و فرعی، فضای کالبدی و معماری خاص منازل به عنوان ویژگی منحصر به فرد در این روستا است که چشم هر بیننده ای را ممدوح کرده است.
در ساختمان های جدید، مصالحی مانند سیمان، گچ، آجر و آهن به کار رفته که به نظر می رسد در صورت رواج بیشتر، بافت قدیمی را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.
معروف‌ترین سوغات یاسه چاه را خشکبار و انواع میوه‌جات تر و خشک تشکیل می‌دهد و حاشیه رودخانه خروشان زاینده رود با امکانات قایقرانی رفتینگ از دیگر جاذبه های این منطقه به شمار می رود.
عبور از مسیر شهر سامان تا روستای یاسه چاه و همچنین شهر بن تا این روستا هم با مناظر زیبای باغ های هلو، گیلاس، زردآلو، گردو و بادام، خالی از لطف نیست و انسان را در جنگلی از زیبایی های رنگارنگ خدادادی بام ایران به تفکر در عظمت خلقت وامی دارد.
با تشکر از سجاد عباسی – خبرگزاری شبستان
انتهای پیام/
